Maandag 10 mei 2021. Ik moest even zoeken in de agenda maar ik heb het gevonden. De dag waarop ik mijn eerste sollicitatiegesprek bij EHdK voerde. Wat was het spannend om daar te zitten tegenover mensen die later mijn collega’s werden. Toen mij gevraagd werd wat ik wilde leren, antwoordde ik samenvattend ‘een goede adviseur zijn’. Maar wat daar allemaal binnenviel, wist ik toen nog niet. 

‘In de afgelopen jaren groeide het doe-bureau EHdK uit tot een bloeiend team van talenten’ staat er op de website te lezen; dit klopt als een bus. Elke dag ben ik blij dat ik met zoveel leuke, slimme en gedreven collega’s én opdrachtgevers mag werken. Ik mag met iedereen die daar ook voor gaat, een bijdrage leveren aan de gezondheidszorg voor kwetsbare mensen van morgen. Het is hard werken, jezelf uitdagen, jezelf durven te leren kennen. Dat is niet altijd leuk want dat schuurt soms, maar daar leer je wel veel van. Bovendien hoef je het niet in je eentje uit te vinden. 

Als je net begint kan je denken – althans dat dacht ik – dat je alles al moét weten. En dat je dat moet laten zien. Zo is het niet helemaal. Natuurlijk helpt het ontzettend om je goed in te lezen, te praten met je collega’s en up-to-date te blijven met het nieuws over bijvoorbeeld de jeugdhulp. Maar wat nog beter werkt, is vragen stellen en goed luisteren. Heel goed luisteren. 

Een voorbeeld; het afgelopen jaar ben ik samen met een collega betrokken bij een groot project in de jeugdstrafrechtketen. Dat is de keten waar een jongere in terecht komt wanneer die in aanraking komt met het strafrecht. De zogenaamde jeugdhulp in strafrechtelijk kader, staat onder grote druk. Het aanbod is schaars, er zijn wachtlijsten en door het gebrek aan uitwisseling van informatie tussen betrokken partijen is het vaak lastig om tot goede beslissingen te komen. In ons project hebben zes partners en een aantal gemeenten te kennen gegeven met elkaar aan de slag te willen om elkaars perspectief beter te begrijpen en om samen tot oplossingen te komen voor de problemen in deze keten.

Toen wij de grote problemen en vraagstukken hoorden waarmee zij te kampen hebben, ontstond bij de EHdK-adviseurs de ambitie om snel tot concrete verbeterplannen te komen. Een goed voornemen, zou je zeggen. Maar elk voorstel kreeg weinig steun. Wat bleek? We waren snel gestart maar we wisten nog te weinig. Om echt goed de problemen in hun regio te begrijpen, hadden we ieders perspectief nodig. En zij hadden het nodig om elkaar uitgebreid te spreken. Toen we besloten om in een meer faciliterende rol op te treden en er vanuit de groep een aantal vertegenwoordigers werden aangesteld, kwam alles los. Idee na idee, iedereen wilde een bijdrage leveren. 

We namen een stap terug en begonnen beter te luisteren. Toen kwam alles op tafel. Als je mij nu vraagt wat iemand een ‘goede adviseur’ maakt , dan is het antwoord: heel goed leren luisteren. 

Wil je lezen hoe het is als je vanuit je studie voor het eerst gaat werken bij EHdK? Mees vertelt er alles over in zijn blog!